Mohamad Radan

Khate Pishooni

حرف میزدی و من لبهاتو میدیدم فقط
بغض میکردی و من چشماتو میدیدم فقط
از غرورم بالشم خیس تر از دریا ولی
التماست میکنم میشه تو از پیشم نری
روبرو عکس تو و صندلی خالی ودود
روی میزم دو فنجان که یکی یخ زده بود
خود بی حوصله در را آیینه میبینم
از خودم بیخود و با خود سرتو درگیرم
از پریشونیه موهات تا پریشونیه من
اشکای گونه ی تو خط روی پیشونیه من
عطر تو باد میاره گونه ی من
از پریشونیه موهات تا پریشونیه من
اشکای گونه ی تو خط روی پیشونیه من
عطر تو باد میاره گونه ی من
وقتیکه چاره تو باشی بیچاره منم
وقتیکه عطر نفسهات داره بدنم
قد آغوش منی نه زیادی نه کمی
به چشام خیره بشی کاشکی پلکم نزنی
توی دستم نخ بهمن ماه بهمن ماه بود
برفو بهمن روی تختم خونه یخبندان بود
خبری از تو نمیشه با خودم لج کردم
که تو برگردی و من هم به تو برمیگردم
از پریشونیه موهات تا پریشونیه من
اشکای گونه ی تو خط روی پیشونیه من
عطر تو باد میاره گونه ی من
از پریشونیه موهات تا پریشونیه من
اشکای گونه ی تو خط روی پیشونیه من
عطر تو باد میاره گونه ی من