Mostafa Sabin

Bazande

باز من موندم درد
شدن از توی زندگیم همه حظف
یه کوه بغض همرام دارم
که نمیزاره پایین بیاد اشکام راحت
ترد شدم از ادمای دورم
زندگیم انگار آخراش کلا
شانس نداشتم یه زره
که این لبا گاهی اوقات بخنده
اشکال نداره بختم این
یکی خوشبخت یکی بد بخت میشه
یکی مث من راهش بستس
یکیم میگیره کارش حتما
تقدیره من که الان اینم
از این زندگی میرم به مرگ سلام میدم
دنیام شده سیاه بی رنگ
همه رفتن مونده سیگار پیشم
غم پر شده توسینم
خیلی داغون روحیم
به هرکی گفتم عشقم
گفت رفتنیه نمونه بهتره
دلم میخواد نشکنه قلبم
زندگی هروز بد تره از قبل
نمیتونم دیگه بریدم
اخه نرسیدم هرچی که دوییدم
ن نداره دنیا ارزش
دیگه باید برم وقت مرگ
نمیشه شروع کنم از صفر
قلبم نمیزنه سنگ شده سرده
نمیشه بگیرم بازم به چپم
باید قبول کنم بازنده منم
میخوابم امشب تا ابد
مینویسم شعرامو امشب با قلم
باز من موندم درد
شدن از توی زندگیم همه حظف
یه کوه بغض همرام دارم
که نمیزاره پایین بیاد اشکام راحت
ترد شدم از ادمای دورم
زندگیم انگار آخراش کلا
شانس نداشتم یه زره
که این لبا گاهی اوقات بخنده