Rahman Takdehghan

Man Ashegh Shodam

من عاشق شدم تا تو باور کنی
که با عشق تو می‌شود مرد شد
ولی آرزوی محالم شدی
تو رفتی و دنیا پر از درد شد
تو رفتی و زیباترین خاطرات
شبیه خزان، ساکت و زرد شد
زمینی ترین دخترِ آسمانی
بگو بی من امشب کجای جهانی؟
چنان در تو حل کرده بودم خودم را
که از من نمانده پس از تو نشانی
شدم ابر پاییزی در‌به در
به یاد تو باریده‌ام تا سحر
نسوزان دلم را از بیشتر
به ظاهر صبورم، به دل بی‌قرار
به شوق حضور توچشم انتظار
که جز غم ندارم ز تو یادگار
ای دلیل هر ترانه ام
شور شعر عاشقانه ام
بی تو قصه‌ای غم‌انگیزم
آن که شد اسیر تو، منم
از دل تو دل نمی‌کَنم
بی تو از بهانه لبریزم
رفته‌ای، ولی بدان
از غم نبودنت
خسته و سرگردانم
دل بریدم از همه
تا همیشه تا ابد
پای عشقت می‌مانم