Moghtada Gharbavi

Otaghe Sard

من بودم و اتاقی سرد چهاردیوارو یه پنجره
پائیز بودو برگای زرد با کوچه باغ خاطره
تو اون خزون تن طلا تو کوچه ی اقاقیا
چشمم گره خورد به چشات چه بیخبر چه بی هوا
بگو واسه کدوم گناه
ازم تو می دزدی نگاه
رو چشا اشک تو سینه آه
شدی رفیق نیمه راه
شدی رفیق نیمه راه
هر کنج خونه جای تو خاطره هام عکسای تو
مثل یه سایه با منه خنده ی آشنای تو
شعله آبی چشات گرمای خونه ام میشه
بیا که تا برق نگات رو سردی ام خط بکشه
بگو واسه کدوم گناه
ازم تو می دزدی نگاه
رو چشما اشک تو سینه آه
شدی رفیق نیمه راه
شدی رفیق نیمه راه