Saman Victim

Parvaneh

ازت میخوام که بیاری خنده با لبات
مهم نیست، زندگی دو روزه گاهی جشنه گاه عذاست
نزار که هیچ موقع بیاد خم به ابروت
نبینم غصه دار شدی و خنده رفته از روت
این روزا محو میشه سختی هاشم دفن میشه میره
یه فردا هست که بهت انگیزه میده
پ به هر چی که پیله کنی
ختم میشه دیده
بد قلق نباش که باید الان چسبید به ایده ها
یه مغز پر تنش داری با قلب پرتپش
میدونم حرف زیاد داری ولیکن سخته گفتنش
اگه منفی نگر شدن همه آدمای دوروبرت
تو نگاه بکن فقط به جنبه مثبتش
امیدوار به فردا باش
تا ابد نمیمونه زخما جاش
اگه همه چی گندید سر تا پاش
تو بازم محکم سر پا باش
این جهان اونقدام بد نی که فقط ببینی تلخی شو
بعضی وقتا بلندی گاهی میبینی پستی شو
همین که هستی شکر
بفهم یه راهی هست
اونی که روحش مرده زندگیشم پاشیدست
چشم ببند رو زنندگی
و نشو درگیر دوندگی
حرص نزن که چرنده همش میگذره میره فانیه
جای خوشی خالیه
آسمون آبی رو ببین به جای حاشیه
تا وقتی راه میده
دلت قرص ، بزار بگذره پوچی ها رو ولشون کن
زیر پاهات لهشون کن پاشو خودتو بتکون آره
گذشته رو فراموش کن درآغوش بگیر لحظ ها رو
تخته گاز برو جلو مستحکم و رهسپار
منتظر نباش که کسی راه نشون بده
بی خود نکن از زمین و آسمون گله
نزار بشه بدتر از این حال اون دلت
چون کسی نمیکنه توی راه خوب ولت
اعتماد به آیینه داشته باش و تصویرت
چون اون میسازه خواسته ها و راه و تقدیرت رو
اگه تسلیم بشی حذفی حالا تصمیم بگیر هستی یا نه
شمشیر بکش جنگی باش که تحقیر نشی مشتی
سرتو بگیر بالا لبخند بزن ضعف نشون نده
اونقدر قوی باش که وا بدن از ترسشون همه زوم کن روی هدفات
بعد سنگین بکن حملات
بزار شلیک بشن کلمات
رفیق هر جنگ داره تلفات
هیچوقت نترس از صدمات
اگه بیشتر شدش ضربات
تو هم محکم بکن قدمات رو
رو کن همه ورقا
سیل باش رد کن هر چی سد و مانعه
آسمون و بشکاف عین برق و صاعقه
بدون ترس و واهمه تا بدیم فصل و خاتمه
میبازه اون که فراری باشه از رزم و سانحه
پی کوه پایه نه دنبال نوک قله باش
اوج و اون کسی دید که نمونده تو عمق غصه هاش
اونی که به هر زحمت فراهم کرد اسباب برد
پیله رو شکاف داد و پروانه شد