Mohammad Noori

Dar Mahe Baran

زان سبوی گلریز
در پیاله ام ریز
کاروانی از گل می آید
سرمستِ دیدار
ابر نوبهاران می بارد
بر جانِ هوشیار
آغازی تو سافی ، پایانی
تو ساقی ، پیدایی تو ساقی
پنهانی تو ساقی
با تو رفتن بی نشانِ عاشقانه
با تو بودندل نهادن ، دل سپردن
از زبانِ تو شُنودن
عاشقان را خبرِ باد
بهاران داری گل و گلبرگ
و طراوت بوی باران داری
همرهِ خلوتِ شب آمده ای باز در دیده دارم ، شعر باران
یادِ رخسارِ تو خورشیدِ دلم شد مهمانِ چشمم ، رویای تو
در باغِ جانم ، آوای تو مثلِ نسیمی ، بر موجِ آب
مثلِ پریدن ، پرواز خواب
بر بالِ ابری پنهان ، رویای مستی در خوابِ برگی تنها ، پروازِ هستی
در ماه باران باران ، اندوهِ پاییز آمد هزاران لحظه ، پرنده ی من تو بخوان
از روزگاران روزی پرنده ی من تو بمان
در باغِجانم بخوان ، ترانه ها را در سبزه زاران ببین ، پروانه ها را
تو همنشین و آشنایِ خسته هایی ، پربسته هایی
آتشِ عشقِ جان رسته هایی
همه غنچه ها گرفته از تو نام همه لاله ها گرفته از تو جان
زان سبوی گلریز ، در پیاله ام ریز ، کاروانی از گل می آید
سرمستِ دیدار ، ابر نوبهاران می بارد بر جانِ هوشیار
بالایی تو ساقی ، والایی تو ساقی ، دریایی تو ساقی ، صحرایی تو ساقی
آغازی تو سافی ، پایانی تو ساقی ، پیدایی تو ساقی ، پنهانی تو ساقی
مستی تو ساقی ، هوشیاری تو ساقی ، رازی تو ساقی ، بیداری تو ساقی
بالایی تو ساقی ، والایی تو ساقی ، دریایی تو ساقی ، صحرایی تو ساقی
آغازی تو سافی ، پایانی تو ساقی ، پیدایی تو ساقی ، پنهانی تو ساقی
مستی تو ساقی ، هوشیاری تو ساقی ، رازی تو ساقی ، بیداری تو ساقی