Mostafa Davar

Khalvat

حوصله‌ت ُ سر می برم
واسه تو جالب نیستم
تو دنبال ِ عشقی و من
برات مناسب نیستم
باهات می‌خندم و کسی
حقیقت ُ نمی دونه
من ُ فقط چیزای گریه داره که می‌خندونه
یه جوری افتادم دیگه
نمی تونم بلند شم
به من امیدی نیست
ازم نخواه علاقه مند شم
کنار من فقط باید
هوای آغوش کنی
صب که رسید بری
همه چیزُ فراموش کنی
صب میشه و می‌فهمی که
نه تو مهم بودی نه من
چیزی نگو فقط برو
خلوتم ُ بهم نزن
یه جوری افتادم دیگه
نمی تونم بلند شم
به من امیدی نیست ازم
نخواه علاقه مند شم