چقدر احساس دَری پِئر تی دیلِ پاکِ مییَن
چقدر زحمت کشی روز و شب خاکِ مییَن
بمانه تی سایه پِر همیشه می سر جور
تو فقط خنده بوکون من بگردَم به تی دور
تره شب خسته دینم می دیل آرام نیگیره
تو کی نیسی بَکَفَم کی می دسته بیگیره
تو می تکیه گاهی پِر اگه نیسی اشکَفَم
پیله دریایِ مانم تو نیبی من خوشکَ بَم
مَره درمانی ولی ایته کوهِ دردی پئر
می واسی هر شب و روز ، غم داری غم خوری پئر
خونِ تی دیل زمانه جه
آخ کی بوسوزه روزگار
بیمیرم تی جانه ره
خیلی خیلی مردی پر