Omid Sepehri

Mojeze

ماه من دیدنت شعر خندیدنت عاشقترم کرد
مهر پنهان تو طرح چشمان تو عاشق ترم کرد
چه در آن خنده است که من خسته جان خنده بر لب شدم
آن من شب نشین پیش تو ماه من خسته از شب شدم
عاشق شده ام این معجزه را مدیون توام خوب من خوب من
گویی که دگر در جانی و من در خون توام خوب من خوب من
حال من حالتی از جنون تا تب است مجنون ترم کن
پیش تو خوب من از همه رد شدم پس باورم کن
چه در آن چهره است که چنین هر نفس دیدنت آرزوست
تو همان قبله ی که به هر جهتی بروم روبه روست