Amir Maroofi

Taghir

هوا ابرى بود و رفتى
دلم دچارِ تغيير شد
مى خواستم بِت بگم برگرد
ولى ديدم چقدر دير شد
چشام همرنگ بارون بود
دلم از داغِ تو مى سوخت
يه حسى از پشيمونى
لبامو روىِ هم مى دوخت
تمومِ خاطراتِ من
با تو از اين خونه پر زد
همون برقِ نگاهِ تو
منو لحظه ى آخر زد
تمومِ رد پاهاتو
نگاه كردم كه پاك مى شه
نمى دونستم اين عشقم
يه روز اين گوشه خاك مى شه
برات من دس بلند كردم
ولى بدجورى مى لرزيد
نمى دونم توو اين بارون
چشات دستِ منو مى ديد
تو از من دور شدى اما
من از اين بى كسى مُردم
با اينكه عاشقت بودم
ولى ديگه زمين خوردم