Mohammad Behjat

Zolfe Parishan

در چنگ تو افتاده ام از خوبی تقدیرم
من گیرم و به زلف تو زنجیرم
از فاصله ها از تو دگر سیرم
افتاده به فنجان من آن صورت زیبای تو
ای کاش دلم جا بشود در دل دریای تو
مجنون توام آری همان نیمه ی پیدای تو
وای ز گیرایت وای ز لبخند تو
نیست که در این جهان هیچ همانند تو
باز دلم را ربود زلف پریشان تو
این دل و این روح من همه از آن تو
خندیدن تو باعث لرزیدن دل میشود
از برق نگاهت همه شب ماه خجل میشود
دریای دل ای ماهی من پیچ گل میشود