Hamid Mohammadian

Parse

به خیالم تویی دوا
من ندارم دگر هوا
گر نیایی تمام نشود
این دردای بی صدا
هی حال پریشانو حیرانم
از دوریه این ‌عشق یک دم مینالم
این شبا پرسه میزنم
به خیابونا میزنم
عطر تو هرکجا رود
من از آن راه میگذرم
این شبا عادتم شده
دنیا برام قفس شده
نمیدونی چقدر دلم
واسه حرفات تنگ شده
نیستی توی این حوالی
پر نمیشه جای خالیت
خستم از هوای این شهر
از این آدمای تکراری
جز تو به دلم روا نیست
بعد تو دلم روانیست
هرچه میخواهی دوری کن
راه من از تو سوا نیست
راه من از تو سوا نیست
این شبا پرسه میزنم
به خیابونا میزنم
عطر تو هرکجا رود
من از آن راه میگذرم
این شبا عادتم شده
دنیا برام قفس شده
نمیدونی چقدر دلم
واسه حرفات تنگ شده