0111 Band

Sea Shore

خوابیدی رو بال موجا
کاش میشد بودم کنارت
تو به دریا دل سپردی
من تو ساحل چشم به راهت
دنبالت دارم می گردم
اما نیست از تو نشونی
روزگار ما رو جدا کرد
یه غروب توی جوونی
دل من هواتو کرده
کاش میشد تو رو ببینم
کاش بشه تو خواب دوباره
دست سردتو بگیرم
دل من هواتو کرده
کاش میشد تو رو ببینم
کاش بشه تو خواب دوباره
دست سردتو بگیرم
می خوام بگم از اون روزا
که دستا توی دست
چه خوش بودیم ما رفیقا
آرزوهامون شکست
سختی و مشگلات
جلودارمون نبود
لحظه ها تند میگذشتند
زیر گنبد کبود
تا اینکه روزای خوش و
آب اومد و برد
سخن با تو هستم تا آخر
رفیقم مرد
دریا اونا رو تو چنگش اسیر کرد و
اجل جام مرگش و داد و اونا رو سیر کرد
و بچه ها توی جوونی رفتند از بینمون
رفیقا تنها تکمیل نکردند دینشون
نشون به اون نشون که یادشون
توی ذهنمونه
خدا اینو بهتر از همه ی ماها میدونه
رفیق خوب چیزی نیست که بره از یاد
آخه رفاقت نعمتیه که خدا بهت داد
خدا بهت داد
خدا بهت داد
دنبالت دارم می گردم
اما نیست از تو نشونی
روزگار ما رو جدا کرد
یه غروب توی جوونی
خوابیدی رو بال موجا
کاش میشد بودم کنارت
تو به دریا دل سپردی
من تو ساحل چشم به راهت
دنبالت دارم می گردم
اما نیست از تو نشونی
روزگار ما رو جدا کرد
یه غروب توی جوونی
بعد مرگشون زندگی شده مثل یه مرداب
رویاهای خوشی میدیدیم فقط توی خواب
بودنشون شده برامون عین سراب
چیزی نمونده ازشون بجز عکس توی قاب
با رفتنشون فقط اسمشون و جا گذاشتند
دلم میسوزه وقت خداحافظی نداشتند
شادی و تفریح دیگه رختشون و بستند
بجاش غصه و غم توی دلامون نشستند
شنبه ها همه میریم سر خاکشون
چشا گریون دلا پریشون
با یه دست نوشته یاد خطشون
یا یه رد پا جای کفششون
دل من هواتو کرده
کاش میشد تو رو ببینم
کاش بشه تو خواب دوباره
دست سردتو بگیرم
دل من هواتو کرده
کاش میشد تو رو ببینم
کاش بشه تو خواب دوباره
دست سردتو بگیرم
در و دیوار پر شده از عکسشون
تو گوشم میپیچه صدای خندتون
وقتی می خوابم آرزومه ببینمتون
بی معرفتا خجالت می کشید ببوسمتون
سر جاتون یه شاخه گلی هنوز هست
بوش به مشامم که میرسه میشم مست
داد میزنم بلند صدامو بشنوید
دلم تنگ شده چرا جواب و نمیدید
بغض بهم امون خوندن نمیده
یه روز میام پیشتون اون روز نزدیکه
پس خداحافظ تا لحظه دیدار
خداکنه خواب باشم پس کی میشم بیدار
تو که رفتی به سلامت
وعده ی ما به قیامت
حسرت یه لحظه دیدن
واسه من شده عادت