Faraz Talalo

Tanhaei

شبهایی که دلتنگتم جای تو
نبودت رو محکم بغل میکنم
شبونه خودم رو توو قرص های خواب
با چند بسته تنهایی حل میکنم
میخوابم که توو خواب لمست کنم
که یکباره دیگه بگم عشق من
تو رفتی ولی من نمردم هنوز
یه خرده قشنگتر زمینم بزن
شبیه یه دردم که درمون نشد
شبیه یه زخمم که مرحم نداشت
همونی که حتی اگه دق کنه
میگن خوش به حالش اصلا غم نداشت
یه کوهم ولی توی دستای باد
یه کوهم ولی تکیه کردم به تو
چقدر بیخودی دل سپردم بهت
تو هم بی تفاوت از اینجا برو
زمستونو توو خونه ی من ببین
ببین برف و بارون به جونم زده
تو درد عمیقی توی قلبمی
که حتی اگه باشی حالم بده
به تنهاییه محض من فکر کن
به اشکی که میتونه دریا بشه
یه شاعر اگه توو خودش گم بشه
شاید توی شعرهاش پیدا بشه