Mohammad Afarin

Sodaei

منو سودایی حال و هوایت
خبری نیست از نام و نشانت
شب های تیرم پس کی سحر شود
صد سالی بگذرد تا من خودم شوم
دیووانگی که بگذرد ز حد جنون شود
عشقم آرامشی ندارم
طوفانی از هوایم دریای بیقرارم
عشقم جانم ز تنم جدا شد
دستان تو رها شد
یک ناخدا خدا شد
به عشق تو زنده ام زیبای بی رقیب
دل از دلم بردی عاشقم شد عجیب
نبودی و جان من از این دوری
هر شب به لب میرسد
عشقم آرامشی ندارم
طوفانی از هوایم دریای بیقرارم
عشقم جانم ز تنم جدا شد
دستان تو رها شد
یک ناخدا خدا شد