Mohammad Nasiri

Gomgashteye Kahkeshan

عشقهای خفته تو سینه هامون
دیوار سنگی بین دلامون
یخهای غمها دیوار دلها
ابرهای نفرت بالای دنیا
گلهای شادی پرپر نشستن
از درد دوری کنجی گرفتن
سیاهه زمین از درد و وحشت
وامونده آدم در بهت و حیرت
دلها چه تنگه غروب رفتن
اسیر بند بود و نبودن
آرزوهای انسان نقش رو آبه
اون شهر خورشید دیگه سرابه
هی انسان دیوار غم و سکوت رو بشکن
ای انسان این سیاهیه بد رو بشکن
بتاز لشکر ستم کش بر پیکر شیاطین
بزن سر غم رو با شمشیر گدازین
بیا گمگشته ی کهکشان
بکش پرده ی شب رو، ز آسمان
بتاب خورشید عالم تاب
ببار نور عشق تابناک