Sina Sarlak

Sooze Del

سـیـنـه از آتـش دل در غـم جـانـانـه بـسوخت
آتـشـی بـود در ایـن خـانـه کـه کاشا بسوخت
تــنــم از واســطــه دوری دلــبــر بــگــداخـت
جــانــم از آتــش مــهــر رخ جـانـانـه بـسـوخـت
سـوز دل بـیـن کـه ز بـس آتش اشکم دل شمع
دوش بـر مـن ز سـر مـهـر چـو پـروانـه بسوخت
آشـنـایـی نـه غـریـب اسـت کـه دلسوز من است
چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت
چـون پـیـالـه دلـم از تـوبـه که کردم بشکست
هـمـچـو لـاله جگرم بی می و خمخانه بسوخت
مـاجـرا کـم کـن و بـازآ کـه مـرا مـردم چـشـم
خـرقـه از سر به درآورد و به شکرانه بسوخت