Farhad Aramesh

Taghat Nadaram

مثل برگی که پاییز اونو از شاخه جدا کرد
دست بی رحم زمونه اونو با غم اشنا کرد
وقتی رفتی دل من تو سینه پژمرد
غروبا وقتی که غم داشت فقط تو رو صدا کرد
دنیا بگو برگرده دیگه طاقت ندارم
به درد و غم و غصه ی شب عادت ندارم
دنیا بگو برگرده دیگه طاقت ندارم
به درد و غم و غصه ی شب عادت ندارم
وقتی از زمونه دلگیری و تنها
بدون یه عاشق شب و بیدار چشم به راهته
یاد اون نم نم بارون یاد پرسه تو خیابون
یاد اون عهدی که بستیم زیر بارون
دنیا بگو برگرده دیگه طاقت ندارم
به درد و غم و غصه ی شب عادت ندارم
دنیا بگو برگرده دیگه طاقت ندارم
به درد و غم و غصه ی شب عادت ندارم