نیمکت چوبی کهنه
نم گرفته زیر بارون
زیر سقف بی قرار
شاخه های بید مجنون
ابر بی طاقت پاییز
مثل من چه بی ستارست
مثل من شکسته از این
نامه های پاره پارست
رفتی و بعد تو انگار
دل به هر چی،گریه تن داد
آخرین امید من بود
شاخه گلی که افتاد
پرم از گریه و دوری
زیر تک چراغ تنها
چی میشه معجزه تو
منو آروم کنه اما
پرم از گریه و دوری
زیر تک چراغ تنها
چی میشه معجزه تو
منو آروم کنه اما
تو دیگه رفتی از اینجا
دیگه رفتی،از اینجا
رفتی از اینجا
از اینجا