Nikram

Darde Doori

من از درد دوری ز رنج صبوری دگر خسته ام
ازین بی تو بودن زسوز جدایی دگر خسته ام
نگاه کن ببین روزگار مرا
شکسته دل بی قرار مرا
نگاه کن ببین روزگار مرا
شکسته دل بی قرار مرا
من از درد دوری ز رنج صبوری دگر خسته ام
ازین بی تو بودن زسوز جدایی دگر خسته ام
منم که اسیرم اسیر توام
چو مرغی گرفتار دام توام
بگو که ازین پس چه چاره کنم
چه با این دل پاره پاره کنم
من از درد دوری ز رنج صبوری دگر خسته ام
ازین بی تو بودن زسوز جدایی دگر خسته ام
تو چون مه روشن به شبهای تار و سیاه منی
نفس در هوایی بهانه ی بودن برای منی
قسم به نگاهت به چشم سیاهت که در دل من
تو درمان درد دل خسته ی بی قرار منی
من از درد دوری ز رنج صبوری دگر خسته ام
ازین بی تو بودن زسوز جدایی دگر خسته ام