Mohammad Esfahani

To Ey Pari Kojaei

شبی که آوای نی تو شنیدم
چو آهوی تشنه پی تو دویدم
دوان دوان تا لب چشمه رسیدم
نشانه ای از نی و نغمه ندیدم
تو ای پری کجائی که رخ نمی نمائی
از آن بهشت پنهان دری نمی گشائی
من همه جا پی تو گشته ام
از مَه و مهر نشان گرفته ام
بوی تو را زِ گل شنیده ام
دامن گل از آن گرفته ام
تو ای پری کجائی که رخ نمی نمائی
از آن بهشت پنهان دری نمی گشائی
دل من سرگشته ی تو
نفسم آغشته ی تو
به باغ رویاها چو گُلت بویم
بر آب و آئینه چو مَهت جویم
تو ای پری کجائی
در این شب یلدا ز پِی ات پویم
به خواب و بیداری سخن ات گویم
تو ای پری کجائی
مه و ستاره درد من می دانند
که همچو من پی تو سرگردانند
شبی کنار چشمه پیدا شو
میان اشک من چو گل وا شو
تو ای پری کجائی که رخ نمی نمائی
از آن بهشت پنهان دری نمی گشائی