Pouria Ahmadi

Ghesmat Nabood

مثل یه برگ خشکم
واسه داشتن تو تکو تنها یه جنگلو کشتم
افتادم رو زمین کثیف پی عشقتو گشتم
خسته از جنگ با سرنوشتم
اره خیلی دویدم که بهت برسم ولی تهش
به پوچی رسیدم
من تو زندگی تیغ نبودم ولی خیلی بریدم
خنده دادم گریه خریدم
هی باتوام واسم از دور بخند که فقط روزگار
جلومون چاله کند
خیلی زدیم ولی در وا نشد
خواستیم اما نشد
دور شدیم خود به خود
نمیشه که نمیشه
خیلی دردا کشیدمو دوریت فقط یکیشه
حرف اخر و قسمت لعنتی زده همیشه
با تبر هی ضربه زد به ریشه
قرار درد عشقت بمونه دیگه چشمای خیسمو
نشون ندم بهت
تو بری تماشات کنم از دور یه گوشه ساکت
سخته دیدن غصه تو نگاهت