Kamran Saffarifar

Nime Shaban

رفت و نوای غم ز طنین ترانه من نشنود
رفت و کلامی هم دل من دگر از غم او نسرود
شد سپری عمری خبر از مَه رفته من نرسید
بین به پیامی هم گره از دل خسته من نگشود
نیمه شبان تنها در دل این صحرا
گمشده خود را می جویم
من که هم آوازم با سخن سازم
راز جداییها می گویم
من کیَم آهی مانده به لبها آتش عشقی
در دل شبها راه گریزم می بندد
خسته و تنها ماه و ثریا بر شب تارم می خندد
رفت و نوای غم ز طنین ترانه من نشنود
رفت و کلامی هم دل من دگر از غم او نسرود
در خلوت شبها تنها منم
حیران به راهی نا پیدا منم
افتاده ای از پا در راه او
دلداده ای مست و رسوا منم
بی پروا منم بی پروا منم