Reza Zakeri

Zakhme Kari

یه دیوونه ازم ساختی که حرف مردم شهرم
یه جوری تو خودم میرم که انگار با خودم قهرم
یه دیوونه ازم ساختی که از هر چی بگی خستم
من انقدر بعد تو مردم که از مردن نمیترسم
غمی که از تو با منه هر کوهیو خم میکنه
اونی که غرق تو شده بی وقفه درکم میکنه
گرفتی دنیامو ازم جنون من اجباریه
زخمی که تو زدی به من بدجوری زخم کاریه
چه شبایی تا خود صبح تو غمت گریه میکردم
تو سکوتم غصه خوردم سوختمو ساختم با این همه دردم
با چه حالی کل شهرو گشتمو پیدات نکردم
توی چشم همه جز تو شبیه یک دوره گردم
شدم شکل یه آواره تو شهر مادریم بی تو
چقد سخت و نفس گیره تموم زندگیم بی تو
یه جوری پای تو موندم که از اول خودت خواستی
ولی هیچوقت نشد حتی رو حرفای خودت وایستی