Ardavan Sepahpour

Kenare To

ازین خستگی های هر روزه و
ازین شهر دلگیر بی پنجره
به هوای چشات پناه میبرم
نگام کن نفس تو وجودم بره
تو حال بدم رو عوض میکنی
تو دنیامو پر از نفس میکنی
به آسونی از دنیا دست میکشم
تو موهای من وقتی دست میکنی
کنارت دقایق سریع میگذره
تو نظم زمانم به هم میزنی
میتونم تا پایان دنیا برم
زمانی که با من قدم میزنی
کنار تو یعنی فراموشی
هزار تا خزون و هزار سال زرد
کنار تو یعنی یه روز در یه آن
یعنی سرعت لحظه و چای سرد