Armin Samiei

Madar

قصه از اینجا شروع شد قصه ی سجاده و ماه
چشماتو وا کن ببینم نفساتو نگیره آه
عطرتو پیچیده اینجا مادر همیشه خوبم
اگه غم بگیره چشمات تا ابد رو به غروبم
غصه هام پیر کردت اما قدرتو نشد بدونم
غرق شب هایی که تا صبح میگفتی دردت به جونم
پای من نشستن تو سفید کرده تار موتو
چقدر آرامشه واسم پیرهنم بگیره بوتو
اونی که مادر نداره خاموش چراغ خونش
انگاری پاش رو زمین نیست گریه باز میشه بهونش
داغ مادر میسوزونه هر دلی که سنگ و شیشست
قاب عکس و خاطراتش یادگاری تا همیشست
غصه هام پیر کردت اما قدرتو نشد بدونم
غرق شب هایی که تا صبح میگفتی دردت به جونم
پای من نشستن تو سفید کرده تار موتو
چقدر آرامشه واسم پیرهنم بگیره بوتو