Pouria Arianfar

Mesle Khorshid

درختا زرد برگا زرد اینجا باز خزونه
ببین چه حالیم من
بیا و برگرد و ببین فصلمونه
ولی چه خالیم من
هوا ابر لبخند سرد خونه تاریک
ببین چه سوت و کورم
به جای اشتیاق فصل تازه گریه دارم
منی که از تو دورم
به من برگرد
پر از دردم
که طاقت ندارم من عادت ندارم
از تنهایی بریدم
کنار من قصه باش و با من افسانه شو
نگاه سردمو ببین که با تو گرم میشه مثل خورشید مثل خورشید
دوباره من حال بد حس زندگی نیست
تو رفتی از کنارم
نبودنت درد داره مثل یک زخم که اونو از تو دارم تو بی من سبز پر نور اما من زرد
بدون نور و تاریک
دارم راه میرم تنها و بی کس
روی خط باریک
به من برگرد
پر از دردم
که طاقت ندارم من عادت ندارم
از تنهایی بریدم
کنار من قصه باش و با من افسانه شو
نگاه سردمو ببین که با تو گرم میشه مثل خورشید مثل خورشید