Sajjad Mohammadi

Ghadam Ghadam

دسته خودم نی که خب منم مثه تو یه آدمم
کاری کردی با من که نمیشه اصلا باورم
چی داره موجِ موهات که میبره عقل از سرم
آخه تو هم درمونی هم دردم
شهر رو پیِ تو میگردم
دیگه گذشت آب از سرم
قدم قدم به یاده تو به همه چی بهونه کردم
یه آدمه یه دندم دورت بگردم
جونم بسته به جونِ تو که شب و روزو خونه قلبم
عشقِ تو وجودم بشینه تو دلت کم کم
آتیش می‌کنی تو قلبم با اون چشای حساست
دلی که پات مونده همونی بوده که میخواستت
دنیام تو دستاته مجنونیم که فرهاده
اونی که هوش و از سرم برده خنده هاته
قدم قدم به یاده تو به همه چی بهونه کردم
یه آدمه یه دندم دورت بگردم
جونم بسته به جونِ تو که شب و روزو خونه قلبم
عشقِ تو وجودم بشینه تو دلت کم کم