Majid Alipour

Zakhme Sarbaz

شبانه روز من گم شد غم من زخم سطحی نیست
بپرسی حالمو خوبم ولی روزای خوبی نیست
گل من اینجا یک روزش واسم هزار و یک ساله
می نوشتم اسمتو صدجا خودش کلی عذاب داره
غروری که دوسش داشتی شکستمش هزاران بار
اگر چه دورم از چشمات من و به خاطره نسپار
ممیگفتی که بای پیشم دو چشمام خیلی دلتنگن
ببخشید که مرخصیمو واسم امضا نمیکردن
بیا و اشکاتو پاک کن الان کی وقته بارونه
جشام گریه میخواد اما غرور داره نمیتونه
دوسم داری و دلتنگی بدونه حد و اندازه
اگر این چهره ی بی مو من و از چشم نندازه
به جای دست پر مهرت رو دستام داغ سیگاره
شماره ی که مشغوله من و به گریه میندازه
چه شبهایی رو با عکسات رو این برجک سحر کردم
چرا پیدا نمیشی تو کجا تورو گمت کردم
به یاد اشکای مادر هزار بار خود زنی کردم
منی که لبه ی کاردو با دستام لمس نمیکردم
وسط یک ماه سختیمو تو سخت ترش نکن واسم
به ولا شوکه شد قلبم نمیشه رو پاهام وایسم
میگفتی که در قلبت به جز من رو همه قفله
کی اومده به جا من که کلیدش به دلت خورده
مثل فیلمی که تو اوجش بی پایان موند و استپ خورد
به خاطر گناه تو رو اسمم مهر باطل خورد
تو میری و جلو چشمام فقط سیم خاردار
گل من عشق من خوبه اینا از زخم سربازه
ندیدم امامیدونم که خیسه چشمای مادر
ته عشقا همه پوچه فقط مادر فقط مادر