Shahram Nazeri

Ahang

شد ز غمت خانه سودا دلم
در طلبت رفت به هر جا دلم
خاك رهش گشتم و آخر ز بخت
رفت بر این گنبد مینا دلم
در طلب زهره رخ ماه رو
می نگرد جانب بالا دلم
آه که امروز دلم را چه شد
دوش چه گفته است کسی با دلم
در طلب گوهر دریای عشق
موج زند موج چو دریا دلم
از دل تو در دل من نکته‌هاست
و ه چه ره است از دل تو تا دلم
گر نکنی بر دل من رحمتی
وای دلم وای دلم وا دلم
ای طبیب در هوس شمس العشق
چند رود سوی ثریا دلم