Moein Ramezan

Pozeto Dadam

من هرجا نشستم پزتو دادم جلو همه
عشق میکردم دلت پیش منه
تو پیشم که راه میومدی انگار یه ملکه بغل منه
من هرجا نشستم جز خوبیتو هیشکی نگفتم
همه میدونستن من با خودت جفتم
اینا هم تو گوشت هزار بار گفتم ، نگو نگفتم
تو مال موندن نبودی
تو اون حد عاشق نبودی
تو دیدی چطوری برات میمیرم
بازم با من نموندی
قبلاهاتو یادم میاد انقده خانوم بودی
پیشم که مینشستی آروم بودی
عاشق پاییز و بارون بودی
حس میکردم از پشت تلفن
از رو صدات وقتی داغون بودی
من میومدم سمتت
حتی اگه مقصر دعوامون بودی
حالا زخم های کاری میزنی
دلتم تنگ میشه زنگ نمیزنی
غرورت فقط مال منه
حرفتو هرجایی به هرکی میزنی
یادت نمیاد منو نه هان ؟
ولی من هنوز تنهام
نمیبینی منو عیبی نداره
ولی من امید دارم به فردا