Mahbod

Souratet Rikht

انگار نقطه ها به هم دیگه وصل شد رسید تا
اینجا که نموند هیچ وقت پشت ابر حتی تو رویا
یه نقاب و چند تا اشک رو هوا
آخرش چه نوری این آتیش تابوند رو صورت ما
همه دنیا دیدن چه دروغهایی شنیدم
نقابت مثل موم ذوب شد و ریخت
همه دنیا دیدن چه دروغهایی شنیدم
صورتت مثل نور بود
ذوب شد و ریخت ذوب شد و ریخت
انگار خونمون تو رگهای هم ریخته بود
یه روزی نفست همه دنیامو به هم دوخته بود
اما وقتی یه آتیش که تابید به این صورتامون صورتت ریخت دنیامون ریخت