Iman Ghiasi

Avalin Paeize Jodaei

اگه به زندگی کردن رسیدی
اگه اون روی سکه رو ندیدی
از کوه های غربی سر در نیاوردی
اگه روزمرگی تموم شد
اگه خاطره ها یادت اومد
از وسطای راه کم نیاوردی
یادت نره یه بعدظهر پاییزی
زیر چتر شاخه های چنارا
تو این هوایی که تهران خواستنی میشه
بهت گفتم ما دوتا فرق داریم
نمیذاریم آخرش تلخ تموم شه
گفتی میمونم واسه همیشه
حالا امروز دوتایی
منو این کوچه تنهایی
این جاش خالیه اونکه گفت
میمونم واسه همیشه
من فهمیدم یه جایی
تو پیاده رو تو تنهایی
دروغ گفتن تو برگ ریزون پاییزی
آسون میشه
این اولین پاییز جداییمون میشه
حالا با لبخندای مصنوعی
تو عکسا تو مهمونی
انگار داری میگی راهت همینه
ولی به حرمت گذشته هامون
نذار کوچه ی خاطره هامون
رنگ ساختگی جدید پوستتو ببینه
یادش نره یه بعد ظهر پاییزی
زیر چتر شاخه های چنارا
دو تا عاشق ساده چه قراری گذاشتن
فکر میکردن با همه فرق دارن
نمیتونه زمونه حریفشون شه
وقتی تو کوچه پا میذاشتن
حالا امروز دوتایی
منو این کوچه تنهایی
این جاش خالیه اونکه گفت
میمونم واسه همیشه
من فهمیدم یه جایی
تو پیاده رو تو تنهایی
دروغ گفتن تو برگ ریزون پاییز
آسون میشه
این اولین پاییز جداییمون میشه
شاید تو یه روز آفتابی
تو یه کافه ی خلوت
زیر سایه ی سبز چنارای بهاری
ما سکوت می کردیم
هیشکی اعتماد نمی کرد
می شدیم یه زوج تکراری اجباری
جدا می شدیمو می رفتیم
دل هیشکی نمیشکست
کسی پیدا نمی شد که بخون
حالا امروز دوتایی
منو این کوچه ،تنهایی
این جاش خالیه اونکه گفت میمونم
واسه همیشه
من فهمیدم یه جایی
تو پیاده رو تو تنهایی
دروغ گفتن تو برگ ریزون پاییز
آسون میشه
این اولین پاییز جداییمون میشه