Iraj

Daghe Mohabat

من که از داغ محبت سخن از مهر تو گفتم
یاد از آن کن یاد از آن باغ پر از گل
که به مهر تو شکفتم
پرده از رخ بگشا پرده از رخ بگشا
لاله ی تو باغ بهار لاله هم داغ تو داره
بنگر سرخوشم جام صفا را جان آیینه زار است
روی گل چهره ی گل آیینه دار رخ یار
روی گل چهره ی گل آیینه دار رخ یار
تو کجایی تو کجایی تو که جانی و جهانی
دیده در راه تو دادم گر چه از دیده نهانی
تو کجایی تو کجایی تو که جانی و جهانی
دیده در راه تو دادم گر چه از دیده نهانی
گفتم ای دل شب ما رفت و سحر شد
دوره ی سر مستی دگر شد
اهل عیشو می و پیمانه بسر شد
جام می خون جگر شد
صبح صادق بگر از بام شبو صبحی دمیده
چوب مزن بر شب تیره خانه روشن ز سپیده
تو کجایی تو کجایی تو که جانی و جهانی
دیده در راه تو دادم گر چه از دیده نهانی
تو کجایی تو کجایی تو که جانی و جهانی
دیده در راه تو دادم گر چه از دیده نهانی
گفتم ای دل شب ما رفت و سحر شد
دوره ی سر مستی دگر شد
اهل عیشو می و پیمانه بسر شد
جام می خون جگر شد
صبح صادق بگر از بام شبو صبحی دمیده
چوب مزن بر شب تیره خانه روشن ز سپیده
تو کجایی تو کجایی تو که جانی و جهانی
دیده در راه تو دادم گر چه از دیده نهانی